sevencouches verhuist: duizend tinten wit en kamperen in eigen huis (deel 4)
Via Instagram stories kon je de afgelopen weken al meegenieten van de verbouwstress, klusdilemma's en verhuisperikelen rondom het creëren van ons nieuwe droomhuis. In de mini-serie 'sevencouches verhuist' laat ik je de komende weken zien hoe we dit pand gaan vormgeven. Deze week: alles voor de juiste tegel, afscheid van de stucadoors en kamperen in eigen huis.
Lees ook:
sevencouches verhuist: slopen, stomen en ruimen (deel 1)
sevencouches verhuist: tegenvallers en van start met (op)bouwen (deel 2)
sevencouches verhuist: tijdsdruk, vertraging en aftellen (deel 3)
Na drie volle klusweken op de teller maken we voorzichtig de balans op. De belangrijkste conclusie? Het was belachelijk dat we ook maar dachten onze plannen binnen een maand te kunnen realiseren. Ja, elke verbouwing loopt uit. In ons geval exorbitant. In het begin van klusweek vier werd met man en macht gewerkt aan de zolder. Die moest nu echt af, uiterlijk woensdag zouden de stucadoors hun werk hervatten. Dat betekende werkdagen van meer dan twaalf uur, maar het lukte. Het lúkte.
Opnieuw tegenwind
Terwijl de bovenste woonlaag werd gegipst en het plafond in de badkamer in gereedheid werd gebracht, ging ik van start met het sauzen van de eerste slaapkamer. Een feestje om daar eindelijk mee bezig te kunnen zijn! Het liep voortvarend, de verbouwing leek sinds weken weer mee te zitten. Deels was dat zo. Tot de tegelzetter constateerde dat de tegels voor de badkamerwand (bewaard door de vorige bewoner; de enige tegels in het huis) niet identiek waren aan de exemplaren op de muur. Ik kan er nog steeds niet bij. Als je ze in je handen hebt zou je toch zweren dat er geen verschil is. Dat ze écht hetzelfde zijn. Het tegendeel bleek waar. Waarom zijn er zo veel RAL kleuren?
Winkeldisplay
We probeerden dit probleem te zien als uitdaging nummer zoveel. Maar met welke tegels we ook thuiskwamen, niks was een match. Al die minuscule verschillen en ondertonen. Onbegonnen werk. Uiteindelijk keerde manlief huiswaarts met een halve showroom: een betegelde houten winkeldisplay met restmateriaal. Niet meer te koop, maar de kleur van de tegels op de plaat bleek perfect passend met het bestaande. Goddank. Met de nodige bloed, zweet en tranen wist mijn metgezel er voldoende (heel!) vanaf te krijgen.
Verhuizen
Vorige week schreef ik al dat de vloer nog niet gelegd zou worden. De reden? Onvoldoende tijd. Zaterdag stond de verhuizing op het program en het bleek er uit het boekje: een vreselijk chaotische en emotionele dag. Ik begrijp oprecht niet dat er mensen zijn die dit voor de lol doen. Ik herhaalde mijn mantra's van de afgelopen weken - 'het gaat over', 'houd vol', 'niet opgeven', 'komt goed' - en besloot me over te geven aan de situatie: kamperen in je woonkamer. Met een kind van een jaar. En twee katten. En klusjesmannen over de vloer. Het kwam goed. Althans, voor nu...
