Ondernemen: deze drie fouten maak ik als blogger niet meer

Dit jaar viert sevencouches haar vijfde verjaardag - een mijlpaal. Wat begon met een Instagramaccount ‘voor de leuk’ werd een serieuze bron van inkomsten én uiteindelijk mijn bedrijf. Eind 2015 begon ik met bloggen en sindsdien heb ik ontzettend veel geleerd. In dit artikel deel ik drie fouten die ik niet snel meer zal maken.

1. Geen goede afspraken maken over barterdeals

In de beginperiode van sevencouches werd ik regelmatig gevraagd om producten te fotograferen voor bedrijven uit binnen- en buitenland. Barterdeals. Een hele eer, vond ik. Mijn styling en foto’s bleken interessant, ik bouwde een netwerk op in een wereld die nieuw was voor mij én ik kreeg een hoop mooie spullen in ruil voor mijn werk. Destijds beleefde ik daar een hoop plezier aan, maar ik merkt al gauw dat het me veel tijd kostte. Tijd die ik niet kon besteden aan het schrijven van teksten - het werk waarvoor ik daadwerkelijk werd betaald. Met dat leuke kastje of die nieuwe stoel kun je onmogelijk je hypotheek aflossen, niet waar?

In de maanden en jaren die volgden, bleven mijn foto’s opduiken. De bedrijven in kwestie verdienden nog steeds geld aan de foto’s waarvoor ik geen geld had gekregen. Pinterest staat er vol mee. Wist ik veel. Wel sprak ik met alle partijen duidelijk af dat te allen tijde mijn bedrijfsnaam gecommuniceerd zou worden. Alleen dan mocht mijn beeld gebruikt worden, zodat ik er zelf ook profijt van had. Verkeer naar mijn website of nieuwe volgers op Instagram bijvoorbeeld. Het ging geregeld mis.

Ongevraagde publicatie

Het toppunt was een foto van mijn hand paginagroot in een Duits woonblad. Een van mijn volgers attendeerde me erop: zij kocht het blad op vakantie en herkende mijn foto. Ik was verbouwereerd. Ja, het is waanzinnig om je werk terug te vinden in een magazine met tienduizenden abbonees. Maar nergens werd mijn naam of website genoemd. Het bedrijf waarvoor ik de foto had gemaakt waste zijn handen in onschuld: ze werkten met een online persmap waar magazines en pr-bureaus foto’s uit konden halen. Dat het magazine niet aan naamsvermelding had gedaan was niet hun schuld: zij hadden er geen controle over. Met behulp van een advocaat heb ik nog getracht contact te leggen met het magazine en een factuur te sturen, maar dat is helaas op niks uitgelopen.

“Het toppunt was een foto van mijn hand paginagroot in een Duits woonblad. Een van mijn volgers attendeerde me erop: zij kocht het blad op vakantie en herkende mijn foto. Ik was verbouwereerd. Ja, het is waanzinnig om je werk terug te vinden in een magazine met tienduizenden abonees. Maar nergens werd mijn naam of website genoemd. ”

Of ik helemaal geen barterdeals meer doe? Eigenlijk niet, hoewel ik het nog steeds leuk vind om kleine ondernemers met een te gekke dienst of mooi product op weg te helpen. Ik maak heldere afspraken over fotogebruik, auteursrecht en lever foto’s standaard aan met beeldmerk. Een andere oplossing is foto’s (laten) afkopen, zodat ze rechtenvrij gebruikt mogen worden.

2. Denken dat je geen andere bloggers nodig hebt voor succes

Think again! Te vaak zien bloggers elkaar onderling als concurrentie. Een bedreiging. Lange tijd heb ik ook zo gewerkt: sevencouches is mijn blog en alle content wordt door mijzelf geproduceerd. Dit jaar pas ben ik gaan experimenteren met gastartikelen en blogruil. Dat had ik veel eerder moeten doen! Buiten het feit dat je een gevarieerde stroom aan content creëert en uitstapjes kunt maken naar andere onderwerpen, is het contact onderling enorm waardevol. Er zijn zo veel bloggers en toch is het bestaan best eenzaam. Samen kun je zo veel meer bereiken. De afgelopen tijd werkte ik samen met verschillende Nederlandse bloggers en dat heeft me zoveel positieve energie gegeven. Er is genoeg werk voor iedereen en elke stijl is anders.

3. Werken voor een tarief dat niet goed voelt

De tarieven die ik hanteer voor advertorials, reviews of gastartikelen zijn zorgvuldig samengesteld. Werkuren, styling, fotografie en bereik: alles bij elkaar vormt een prijs. Toch wordt in de wereld van tekstschrijvers en andere zzp’ers geregeld geprobeerd om tot een ruil te komen, zoals de barterdeal bij punt 1. Mirjam van Eengoedverhaal schreef er eerder een interessant blog over. Het vaakst gehoord: er is geen geld. Of: we kunnen je bedrag x bieden. In mijn beginperiode deed ik dan water bij de wijn. Ik vind het toch leuk? En ach, als zzp’er kan ik die klus toch goed gebruiken? Misschien komt er meer werk uit in de toekomst? Ik doe het niet meer. Ik werk met een starttarief en lever maatwerk - geen enkele klus, campagne of hulpvraag is hetzelfde. Lager dan dat starttarief ga ik in principe niet. Voor opdrachtgevers die maandelijks terugkomen wil ik wel een uitzondering maken. Waarom? Dat draagt bij aan de continuïteit van mijn inkomsten. En dat is als ondernemer toch ook wel prettig…